First impressions

Lieve vrienden en familie,

Na een hele lange voorbereidingstijd was het vorige week vrijdag dan echt zo ver; mijn reis naar Japan begon. Het afscheid viel me erg zwaar en ook in het vliegtuig kon ik nog niet echt geloven dat ik voor zo'n lange tijd mijn vrienden, familie en mijn liefste vriendje moet missen. Desalniettemin ben ik inmiddels een week verder en ik moet eerlijk zeggen dat het leven in Japan me tot nu toe zeer goed bevalt. Op een paar kleine dingetjes na dan ;)

De vliegreis was erg lang, maar verliep zonder veel problemen. In Dubai heb ik nog een Italiaans meisje, Diletta, ontmoet die het komende halfjaar in Kyoto zal studeren. We hebben een tijdje gekletst en het was erg leuk om iemand te leren kennen die in de zelfde situatie zat als mij. Eenmaal op Kansai airport aangekomen moest ik nog met de trein naar Kyoto, aangezien ik daar de eerste drie nachten zou blijven. Gelukkig is alles hier in Japan erg goed georganiseerd en zal het niet snel voorkomen dat je verdwaalt. Daarnaast zijn de mensen hier erg vriendelijk en willen ze je graag helpen, ook al kennen ze de Engelse taal niet zo goed. Ik ben er maar weer eens achter gekomen dat je met handen en voeten toch ook een heel eind komt qua communicatie. Tijdens mijn treinreis heb ik Yena, een meisje uit Zuid-Korea maar woonachtig in Sydney, ontmoet en samen hebben we de hele treinreis gekletst over van alles en nog wat. Zij is een zuster in Sydney en is in Japan voor vakantie en een congres. Ze ging naar Kyoto om haar andere collega's op te zoeken, waarvan één ook Japans was. Dus eenmaal aangekomen op het treinstation van Kyoto kon dit meisje mij de weg naar mijn hostel wijzen, waardoor ik ook zonder problemen daar heelhuids ben aangekomen. Inmiddels was het al avond, aangezien ik om 17.00 's middags landde op het vliegveld en ik was compleet kapot. Helaas sliep ik in een kamer met 7 andere mensen, waarvan één superluid snurkte, dus erg veel slaap is me die eerste nacht niet gegund.

Echter, mijn eerste dag in Japan was misschien wel meteen één van de beste. In eerste instantie regende het 's ochtends vrij hard, wat voor mij een goede kans was om mezelf een beetje bekend te maken met wat er te doen was in Kyoto. Ik kwam er al snel achter dat 2 dagen te kort zou zijn om de hele stad te verkennen. Daarom ben ik rond het middaguur maar eens vertrokken richting één van de tempels en dat was geen slechte beslissing. Voordat ik het wist was ik aangekomen bij een grote tempel, waar de kersenbloesem al was begonnen met bloeien en waar tientallen meisjes in kimono's rond liepen. Ik heb mijn ogen uit gekeken en super veel foto's gemaakt, want het was echt een geweldig gezicht! Na het bezoek aan de tempel werd ik nog een keer aangenaam verrast toen ik tijdens mijn wandeling aan de overkant van de straat vier prachtig opgemaakt geisha's uit een poort zag stappen. De toerist in mij pakte natuurlijk meteen de camera en dat heeft een paar mooie plaatjes opgeleverd. Ik was echter niet de enige, aangezien ook voor de Japanners zelf het bijzonder schijnt te zijn deze meisjes zomaar op straat te zien. Mijn dag kon allang niet meer stuk en met deze energie ben ik toch een heel stuk noordelijker gelopen om meer tempels te zien. Helaas waren deze al gesloten toen ik aankwam, maar ging ééntje weer open in de avond. Dus toen heb ik een restaurantje opgezocht, heerlijk gegeten om vervolgens het bezoek aan de volgende tempel, die een prachtige tuin had, te maken. Vervolgens heb ik op aanraden van de Lonely Planet nog een straatje opgezocht en ook hier werd ik niet teleurgesteld. Aan beide kanten van deze straat stonden prachtige bomen vol kersenbloesems, met daarnaast een kabbelend stroompje water, waarachter weer traditionele japanse houten huizen en restaurants lagen. Ze zijn hier erg gek op de kersenbloesem en op sommige plekken worden deze bomen dan ook verlicht in de avond, wat een heel mooi plaatje oplevert. Zo ook in dit straatje, waar opnieuw veel meisjes in kimono's rondliepen. Ik mocht zelfs wel even op de foto met hun :) Na deze dag vol nieuwe indrukken met ik heel voldaan gaan slapen in mijn hostel, waar zelfs de luide snurker me niet langer kon irriteren (al wel uit mijn slaap houden).

De tweede dag werd ik om half 12 wakker gemaakt door housekeeping, blijkbaar had ik toch meer slaap nodig dan gedacht. Tijdens het ontbijt een aardige jongen uit Oostenrijk ontmoet en vervolgens weer op pad gegaan. Omdat mijn ochtend al kwijt was had ik besloten die dag met de bus rond te reizen zodat ik wat sneller zou zijn en wat meer kon bezichtigen. Helaas lagen de tempels die ik wou zien nogal ver uit elkaar en heb ik niet alles kunnen zien wat ik wou. Desalniettemin heb ik opnieuw een erg leuke dag gehad, waarin ik veel dingen heb gezien. Het hoogtepunt was toch wel Nijo castle, een traditioneel Japans kasteel die 's avonds ook open was vanwege het seizoen. Opnieuw was alles erg mooi verlicht en opnieuw veel plaatjes geschoten van de kersenbloesem. Aan het einde van de route om het kasteel waren er drie vrouwen die op een traditioneel Japans instrument speelden en dit leverde erg mooie muziek op. Lastig te beschrijven, maar ik heb een filmpje dus die kan ik ooit nog wel eens laten zien. Het was in ieder geval een goed einde van mijn tweede en vooralsnog laatste dag in Kyoto. Ik weet echter zeker dat ik nog een keer terug ga, want ik heb lang nog niet alles gezien en het is een erg aangename stad. Mijn dag eindigde nog beter toen bleek dat de snurker die dag had uitgecheckt en ik eindelijk een nacht helemaal kon doorslapen.

De dag daarop was het eindelijk zover, op naar Osaka en kijken waar ik de komende vijf maanden zou vertoeven. De reis liep voorspoedig dankzij de hulp van de mensen hier. Ze zijn niet alleen erg beleefd, maar als ze je met je koffer zien zwoegen om een trap op of af te gaan zijn ze niet beroerd om je een handje te helpen. Eenmaal aangekomen op de universiteit werd ik ontvangen, mocht ik wat bureaucratische rommel invullen en werd ik uiteindelijk naar mijn appartement gebracht. Mijn "huisbaas" (waarschijnlijk niet diegene eigenaar van het pand is, maar wel mijn contactpersoon) is een erg vriendelijke man en opnieuw erg beleefd. Samen met een vrouw van de universiteit droegen ze mijn te zware koffer vijf verdiepingen naar boven en ik kon het niet helpen om me schuldig te voelen toen beide buiten adem aangekomen waren bij het appartement.
Het appartement ziet er goed uit en is traditioneel Japans in de zin dat je je schoenen uit doet bij de deur, de meeste ruimtes schuifdeuren hebben en dat op de slaapkamers en in de woonkamers tatami matten als vloer dienen. De grootste verassing was toch wel toen ze mijn kamerdeur open schoven en zeiden: "This is your room!" Wat ik zag was een kamer met een bureautje erin en een kast. Mijn eerste reactie was dus: "Where is the bed?", waarop zij doodleuk antwoorden dat er geen bed was. Voor de komende vijf maanden mocht ik slapen op een traditionele futon, oftwel een flinterdun matrasje. Dat was wel even slikken, vooral omdat nergens in het voorgaande contact met de universiteit was vermeld dat ik geen bed zou hebben. Ook al was het eerst even schrikken, ik heb er inmiddels al weer 4 nachtjes op geslapen en dat gaat eigenlijk best goed. Al moet ik wel zeggen dat ik er twee matrasjes onder heb gelegd, die oud bewoners nog hadden achter gelaten (mijn dank is zeer groot, evenals mijn dank voor de persoon die een apparaat voor wifi heeft achtergelaten).
Na het bruisende Kyoto was dit toch wel even een dip en een grote verandering, waardoor ik even iets minder positief over het hele gebeuren was. Gelukkig had ik dus wifi en meteen de kans om wat lieve woorden van Maarten te ontvangen, waardoor ik me al snel beter voelde.

Inmiddels ben ik hier dus een paar dagen en ook mijn roomie is gearriveerd. Ze heet Nitcha en komt uit Thailand, studeert ook Internationale Betrekkingen en het gaat tot nu toe erg goed samen. De eerste avond dat ze hier was zijn we meteen al ergens gaan eten samen met twee andere jongens die ik ook dezelfde wijk als ons wonen en exchange students zijn, Jan uit Duitsland en Ryue uit Zuid-Korea. Met zijn vieren hebben we het erg gezellig gehad tijdens het eten en ik denk dat we met zijn allen een leuke tijd tegemoet gaan.
Gister ben ik ook nog met beide jongens op pad geweest (Nitcha moet nog papers schrijven voor vakken die ze in Thailand volgt) in een bepaalde wijk van Osaka. Opnieuw een tempel gezien, voor het eerst sushi in Japan gegeten met onder andere walvis(!) erin en nog een toren op geweest, waardoor we een prachtig uitzicht hadden over Osaka.
Osaka is erg groot en wij wonen in een buitenwijk waar het erg rustig en kalm is, aangezien er veel gezinnen met kinderen wonen.. Dat is erg fijn, maar daardoor zitten we wel op redelijke afstand van de stad en de universiteit. Gelukkig is er wel een tramstation vlakbij, evenals een supermarkt dus kunnen we ons hier prima redden.

Inmiddels is dit alweer een veel te lang verhaal en het bevat nog niet eens alles wat ik heb meegemaakt de afgelopen dagen. Aanstaande maandag begint de oriëntatie op de universiteit en vanaf dan zal ik ook echt wat meer moeten gaan doen naast het sightseeing en een ritme creeëren (nu ga ik pas laat in de nacht slapen en word ik rond een uur of 12 wakker :))

Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn andere ervaringen de komende weken en zo snel mogelijk wat foto's uploaden!

Heel veel liefs!