Dagelijks leven & bijzonderheden

Hallo allemaal!

Zoals jullie inmiddels wel gemerkt hebben ben ik niet heel goed in het bijhouden van mijn blog. In principe zou ik dat maar zien als een goed teken, ik vermaak me hier uitstekend. Maar goed, aangezien ik inmiddels al op de helft van mijn tijd hier zit en nog nooit heb geschreven over hoe het er hier doordeweeks aan toe gaat leek me dat wel een goed idee :) Ik beloof dit keer wat beter op de lengte van mijn verhaal te letten.

Laat ik maar beginnen met beschrijven van mijn dagelijkse routine en leefsituatie. Ik woon niet op campus met andere studenten, maar in een appartement samen met mijn huisgenootje Nitcha. Ondanks dat we in het begin natuurlijk tijd nodig hadden om elkaar te leren kennen en af te tasten hoe samen te leven, kunnen we het inmiddels erg goed met elkaar vinden. Nitcha is wat meer van het doorpakken als het gaat om afwas en afval wegbrengen, waardoor ik een stok achter de deur heb om de boel wat schoner te houden. Ik ben dan echter weer meer van het stofzuigen e.d. (wie had dat ooit verwacht), aangezien je hier op de grond zit tijdens het eten en bijna op de grond slaap, waardoor je constant met je neus bovenop de haren en stofjes zit. Dan wil je wel stofzuigen ;) Voor degenen die het nog niet hebben meegekregen; ik woon op een zeer traditionele Japanse manier, wat inhoudt dat ik geen bed als meubel heb, maar een futon op de grond (ik heb er 3 want anders kom ik met gebroken rug terug), er tatami-matten op de vloer liggen, onze deuren voornamelijk schuifdeuren zijn en we de schoenen uit doen bij de deur. Ook dit was in het begin even wennen, maar momenteel bevalt het prima. We delen een keuken, badkamer (inclusief bad in Japanse stijl), woonkamer en zelfs een balkonnetje, wat eigenlijk gewoon inhoudt dat ik hier luxer woon in Nederland, maar voor dezelfde prijs.

Ik heb les op twee campussen. Beide zijn per fiets bereikbaar, al is de ene (Suita) ong. 10 minuutjes fietsen en de andere (Toyonaka) ong een half uur. Degene die verder weg ligt ben ik tot afgelopen week altijd met de bus naar toe gegaan, maar in de ochtend is dat eigenlijk niet zo’n pretje. Het betekent namelijk dat ik eerst naar Suita campus moet fietsen, waar de bus om 08.10 (geen Nederlandse studententijden hier!) vertrekt. Naar Suita toe fietsen betekent eerst een heuvel af en vervolgens weer bij eentje op en dan ook nog redelijk steil (ik heb kuiten van staal als ik weer terug bn :P). Met andere woorden, je komt bezweet aan in een overvolle bus, waarvan alle zitplaatsen al bezet zijn, die met 50 km per uur over de semi-snelweg rijdt en met 25 km per uur optrekt bij een stoplicht. Omdat ik altijd in de veronderstelling was dat het altijd heel ingewikkeld was om de weg naar Toyonaka te vinden op de fiets heb ik het heel lang uitgesteld, maar afgelopen maandag heb ik het dan toch maar een keer geprobeerd. Richting Toyonaka fietsen is niet zo’n groot probleem, want dat is voornamelijk plat en heuvel af. Maarja, dan begrijp je natuurlijk wel hoe het gaat als je van Toyonaka weer teruggaat naar huis ;) Nevertheless, het is een stuk fijner omdat je meer van je omgeving mee krijgt, frisse lucht kan opsnuiven en je sneller van A naar B gaat. Dus, voorlopig is het even geen bus meer!

Je dag wordt hier opgedeeld in “periodes” die anderhalf uur duren, zonder pauze. Op dinsdag, donderdag en vrijdag heb ik Japanse les en die beginnen altijd met de eerste periode, oftewel om 08.50. Op dinsdag en donderdag heb ik tot 14.30 les en op vrijdag tot 16.10. Maandag heb ik vrij en woensdag heb ik één les, van 13.00 tot 14.30. Over het algemeen dus wel een chill weekje, vooral omdat bij de meeste vakken je cijfers zijn gebaseerd op aanwezigheid en je dus in principe alleen maar hoeft op te dagen en dan heb je een gedeelte van je cijfer al binnen. Sommige vakken zijn wel heel leuk, maar soms zijn de lessen vrij slecht omdat de Japanse leraar bar slecht Engels spreekt en min of meer feiten loopt op te sommen, zonder echt te uitleg te geven waarom dingen zijn zoals ze zijn. Afijn, niet alle vakken zijn zo. Donderdag is mijn leukste dag, want dan volg ik het vak “Peace Operations and Global security”, waar ik echt super enthousiast over ben en mij ook min of meer heeft overtuigd om waarschijnlijk een master te gaan doen in Peace & Conflict Studies. Het leukste is echter het uurtje lunch tussen 12 en 1 uur. Vaak heb ik lunch met Sabine (Duits) en Kiwi (dit is haar bijnaam; Thais) in de cafetaria. Als ik op campus ben koop ik eigenlijk lunch in de cafetaria, wat vaak bestaat uit noodles of rijst met iets ernaast. Ik eet dus vaak warm tussen de middag en dan ’s avonds ook nog wel wat warm eten, alleen kleine porties. Wat dus wel opvalt is dat het studentenleven hier toch wel een stuk anders is dan in Nederland. Je maakt niet alleen langere dagen, maar je bevindt je ook als het ware op een klein eiland in Osaka waar zich alleen studenten en docenten bevinden. Daardoor is de sfeer altijd heel sociaal en ben je eigenlijk nooit alleen. Vaak blijf daardoor op dinsdag na de lessen ook nog wat rondhangen op campus met wat vrienden die ik hier heb gemaakt.
Omdat dit voor mij allemaal al bijna normaal is laat ik misschien informatie achterwege waar jullie benieuwd naar zijn, dus mochten jullie nog nieuwsgierig zijn naar andere aspecten van het studeren hier laat maar weten!

Verder is het misschien wel leuk om te horen over aspecten van het leven hier die super Japans, bijzonder of bizar zijn. Ik heb een klein lijstje voor jullie samengesteld:
1. Fietsen. Je verwacht van Japanners dat ze een super georganiseerd volkje zijn. In het algemeen is dat zeker het geval (treinen zijn nooit te laat, in de supermarkt sta je nooit langer dan 5 minuten in de rij), maar als het dan om fietsen gaat bestaan er in één keer helemaal geen regels. Ze hebben hier geen fietspad, dus je moet over de stoep fietsen, wat af en toe nog best gevaarlijk is als jij van een heuvel afsjeest en een voetganger in een keer besluit om toch maar aan de andere kant van de stoep te gaan lopen. Ze zien je niet en dus zitten ongelukken soms in een klein hoekje. Als de wegen niet te druk zijn kun je ook prima op de weg fietsen (dit doe ik op weg naar Suita), maar ook dan moet je oppassen want ook al fiets jij aan de goede kant (links dus) de berg op, er kan altijd iemand aan dezelfde kant naar beneden komen. Dit heeft me al een paar keer doen schrikken. Wat betreft fietsen hebben Japanners dus totaal geen regels en het lijkt ook alsof het hun niks kan schelen. Gister heb ik zelfs iemand zien fietsen op een drukke weg waar de auto’s 60 km per uur mogen! Één irritatiepuntje: als jij met alle kracht in je lijf een heuvel opgaat (zonder versnellingen) en iemand je doodleuk met een elektrische fiets inhaalt.

2. Geen overgewicht. Dit klinkt misschien heel gek, maar in de 11 weken dat ik hier woon heb ik denk ik maar één persoon met overgewicht gezien. Zowel op campus als op de straat lopen allemaal slanke mensen rond, wat naar horen zeggen zo schijnt te zijn omdat de mannen hier vanuit zichzelf vaak al heel iel en dun zijn en vrouwen met overgewicht daardoor door mannen absoluut niet gewild zijn, want dat lijkt niet. Een andere reden is dat de porties die ze eten kleiner zijn dan die wij eten. Waar ik, Sabine en Kiwi vaak twee gerechtjes bestellen doen de Japanners het met één of ze nemen een eigengemaakte bento (lunchbox) mee.

3. Beleefdheid. Dit komt waarschijnlijk niet als een verassing, maar de Japanners zijn uitermate beleefd. Ik begrijp nog lang niet alles uit de taal, maar in de supermarkt wordt je met meer beleefdheid dan in Nederland aangesproken bij de kassa, er wordt zelfs herhaald hoeveel geld je ze geeft! Als je een Japanner om hulp vraagt kun je er bijna altijd zeker van zijn dat ze je helpen, zelfs als de Engelse taal niet kennen (wat 9 van de 10 keer het geval is). Zo was ik één keer in de winkel om wasmiddel te halen om vlekken uit mijn kleren te krijgen en ik ben wel door drie verschillende mensen geholpen om er zeker van te zijn dat ik naar huis ging met wat ik nodig had. En als er op campus bij een parkeerplek voor fietsen er geen plek meer lijkt te zijn, dan heb je een goeie kans dat er een mannetje is om de fietsen zo te herschikken dat jouw fiets er ook nog tussen past. Dat is toch even wat anders dan de mentaliteit in Groningen.

4. Afvalsysteem. Je kunt hier bijna van de straat eten, zo schoon is het hier in het openbaar. Het gekke is alleen, er zijn bijna nergens publieke prullenbakken te vinden! Het is echter vanuit sociaal oogpunt totaal niet oké om je troep maar gewoon op de grond te gooien, dus niemand doet dat ook. Als je op een trein- of metro-station bent heb je misschien geluk en anders zit er niks anders op dan je troep mee naar huis te nemen. Eenmaal thuis heb je echter te maken met een vrij ingewikkeld afvalsysteem, waarbij papier, blikjes, pet-flessen, glas, brandbaar en gevaarlijk afval in verschillende categorieën vallen. Op zich niet heel anders dan het Nederlandse systeem zou je denken, maar de regels over wat onder welke categorie valt is een stuk strenger hier en er vaste dagen zijn waarop een categorie wordt opgehaald. Zo wordt brandbaar afval alleen maar op maandag en donderdag opgehaald. Als je bak dus vol zit en je vergeet het toch op tijd naar buiten te brengen zit je er nog 3 dagen mee opgescheept. Ook zijn er regels voor welke soort afvalzakken je kan gebruiken en als je het naar buiten brengt moet je het onder een groot blauw zeil leggen. Één keer had ik het net niet goed genoeg onder het zeil gelegd en toen ik een uur later terug kwam was de hele zak gescheurd en lag de rotzooi overal. De kraaien hier zijn genadeloos en ontzettend slim.

5. (Slapen in) het openbaar vervoer. Ook dit is misschien al wel algemeen bekend, maar Japanners gebruiken het openbaar vervoer vaak om een dutje te doen. Dit is vaak omdat voor zowel arbeiders als studenten lange dagen niet vreemd zijn. Een Japans meisje heeft me wel eens verteld dat het voor haar normaal is om 9 uur de dag te beginnen op de uni (dus dat betekent vaak nog veel eerder eraf want soms hebben ze ook nog een uur nodig om bij de uni te komen) en dan op 10 uur ’s avonds terug te gaan richting huis. Dat kun je je als Nederlandse student gewoon niet voorstellen. Voor arbeiders zijn de dagen even lang, dan wel niet langer. Spitsuur is hier niet om 5 à 6 uur ’s avonds, maar om 9 uur ’s avonds. Dus als je dan een ritje met de metro maakt moet je niet gek op kijken als er een aantal mensen slapen. Dat is ook prima te doen, want het is gebruikelijk om je telefoons op stil te zetten als je in de metro bent en als je praat dat je dit dan op een zachte toon doet. Er zijn echter ook cabines waar expliciet op staat vermeld dat je een telefoon niet mag gebruiken, wat betekent dat je hem dus helemaal niet gebruikt. Er zijn ook speciale cabines voor vrouwen. Dit komt omdat het in spitsuren heel druk kan zijn en er in de afgelopen jaren een aantal incidenten zijn geweest waar mannen vrouwen betasten of foto’s maakten onder hun rokje. Ik heb zelf nog niet zoals metro-pushers gezien, maar Sabine vertelde mij vandaag dat ze het had meegemaakt en dat ze je in de cabine duwen maar ook tegen de mensen aanschoppen, terwijl ze constant “Sumimasen (excuse me, sorry)” roepen. Met andere woorden; het spijt me heel erg dat ik je schop, maar ik blijf het toch doen, want iedereen moet in de trein. Ik heb erg moeten lachen toen ik dit hoorde en ik hoop eerlijk gezegd dat ik dit nog eens mag aanschouwen zonder zelf daadwerkelijk in de trein te hoeven.

Ik kan me voorstellen dat jullie misschien ook nog wel benieuwd zijn naar het weer hier. Toen ik hier net aankwam waren de temperaturen aangenaam, maar nog niet bijzonder hoog, ik gok zo rond de 16 graden. Voornamelijk ’s avonds kon het ook nog wel behoorlijk koud worden. In mei was het hier over het algemeen prachtig lente weer (voor Nederlandse begrippen soms zomers) met temperaturen van 20+. De laatste weken meerdere keren zelfs 25+, waardoor ik natuurlijk niks te klagen had. Op het moment is het regenseizoen, dus iets minder goed weer. Het regent niet constant, maar het is wel meer bewolkt en vooral vrij benauwd. Wat heel erg opvalt aan het weer hier is dat het heel onvoorspelbaar kan zijn. De temperatuur kan op een dag heen snel stijgen of dalen en regenbuien kunnen ook zomaar komen opzetten.

Goed, ik zit inmiddels toch al weer op 3 A4tjes tekst, dus het is tijd om te stoppen. Mijn volgende blog zal wel weer over één van mijn reisjes gaan, want morgen vertrek ik voor vier dagen naar Tokyo met Sabine, waar we niet alleen de stad gaan verkennen, maar ook één dag een uitstap maken naar de vijf meren van Fuji-san.
Veel liefs!

Fenna