Studying in the land of the Burning Sun

Hallo allemaal!

Het is nog exact 5 weken tot ik in het vliegtuig terug naar Nederland stap en dat voelt voor mij ronduit bizar. Voordat ik vertrok vertelde iedereen mij wel dat de tijd hier om zou vliegen, maar ik had niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Waar ik mei nog wel heel bewust heb meegemaakt, lijkt het alsof ik juni gewoon heb overgeslagen en juli rijdt als een Shinkansen door naar augustus. Ook al is het nog wel eventjes voordat mijn avontuur voorbij is, heel veel vrienden die ik hier gemaakt heb vertrekken volgende week of over twee weken al en het was pas tot vandaag dat dit echt doordrong. Dit komt ook doordat de meesten van hun hier al een jaar zitten en dus ook wel klaar zijn om weer verder te gaan. Helaas ben ik er nog niet klaar voor dat zij vertrekken of om überhaupt een einde te maken aan dit avontuur. Dat wordt dus in ieder geval huilen geblazen de komende weken. Maar goed, ik ben ook heel gelukkig met het feit dat ik de afgelopen maanden tijd met deze mensen heb mogen doorbrengen en ik kijk dan ook met heel veel plezier terug op de tijd die ik hier heb gehad. Ik had van tevoren nooit verwacht dat mijn keuze voor Japan zo goed zou uitpakken en het heeft me heel veel vertrouwen gekregen om meer van de wereld te ontdekken in de toekomst. Echter, zoals ik al zei mijn avontuur hier is nog niet voorbij dus ik ga dan ook nog even heel hard genieten van de tijd die ik hier nog heb. Maar voordat ik daar wat over ga vertellen is het misschien eerst nog wel leuk om terug te blikken op wat ik de afgelopen tijd heb gedaan.

Zoals ik in mijn laatste verhaal al had aangegeven ben ik naar Tokyo geweest met Sabine. We hebben onze tijd daar optimaal gebruikt door elke dag van ’s ochtends vroeg (één ochtend zelfs om 04.30 mijn bed uit voor de beroemde veiling van tonijn op de vismarkt, die we ook nog eens gemist hebben :P) tot ’s avonds laat in de stad rond te wandelen. Daardoor hebben we zowat alle wijken wel kunnen zien, waarvan voor mij Odaiba, het artificiële eiland voor de kust van Tokyo met strand en een replica van het Vrijheidsbeeld, en Shibuya, met het beroemde drukke zebrapad, toch wel de hoogtepunten waren. Wat echter helemaal fantastisch was is dat we de training van sumoworstelaars hebben gezien. Je zou denken dat je na een halfuurtje wel hebt gezien, maar Sabine en ik waren zo geïntrigeerd door hoe de worstelaars zich gedroegen en hun manier van competitie voeren, dat we wel meer dan een uur door het open raam hebben lopen staren. Op zulk soort momenten is de vermoeidheid erg ver te zoeken. Een ander indrukwekkende ervaring was ons bezoek aan het omstreden Yasukuni Shrine, waar een aantal oorlogsmisdaders uit de Tweede Wereldoorlog zijn “vereeuwigd”. Dit is in het heel kort gezegd waar deze tempel bekend om is, maar ik heb door één van de vakken die ik hier heb gevolgd geleerd dat er nog veel meer achter zit voor de Japanners zelf. Het is iets wat te ingewikkeld is om zo even op papier te zetten, dus het enige wat ik erover kwijt wil is dat ondanks ik het er verder niet mee eens ben dat deze mensen op deze manier worden vereeuwigd, kan ik inmiddels wel meer begrip tonen voor hoe de Japanners in deze zaak staan. Het bezoek had in ieder geval een heel dubbel gevoel, maar doordat we er zoveel over hadden gehoord in de lessen en doordat het een zodanig belangrijk deel is van de Japanse geschiedenis vonden we dat we het niet konden overslaan. Verder was Tokyo helaas een stuk minder spectaculair dan we hadden verwachten. Misschien zijn we niet op de juiste tijden op de juiste plaatsen geweest of misschien hebben we gewoon al teveel andere Japanse steden gezien om nog echt onder de indruk te zijn, maar de drukte waar iedereen je van tevoren voor waarschuwt of de dynamiek van de stad in de avond was voor ons ver te zoeken. Ik gok dat het heel anders is als je er woont en meer tijd hebt om de delen van de stad te verkennen die niet al te toeristisch zijn.
Naast Tokyo dat weekend te verkennen hebben we ook één dag gebruikt om een bezoek te brengen aan twee van de vijf meren die in de buurt van Fuji-san liggen, met natuurlijk de hoop op een mooi uitzicht van Fuji-san. Maar die stomme berg en het weer was dwars, waardoor hij bijna compleet in wolken gehuld was toen we daar aankwamen. Een enorme teleurstelling, maar je hebt het weer helaas niet in de hand. Omdat er niet zoveel te zien was op de uitkijkpunten zijn we daardoor in de Japanse versie van de “Batcave” gedoken. Een grot, zonder ook maar één vleermuis en die je zonder begeleiding kon bezoeken. Je kreeg wel een helm en het werd al snel duidelijk dat deze inderdaad nodig was, aangezien in een groot gedeelte van de grot het plafond erg laag was. In ieder geval was het erg interessant om te zien omdat de binnenkant van de grot was gevormd door opgedroogde lava van de laatste eruptie van Fuji-san. Ik zou zeggen, zie de foto’s, maar die heb ik nog niet op facebook gezet en toen ik dit de laatste keer zei met mijn verhaal over Korea heb ik die belofte ook nog niet kunnen waarmaken, dus jullie moeten eerst nog maar even de verbeelding gebruiken :P. Goed, eenmaal uit de grot was het weer helaas nog niet veel beter en we hadden beiden wel de hoop opgegeven om de beroemde vulkaan te zien. Maar toen, aan het einde van de middag begon Sabine in een keer heel enthousiast te wijzen en toen ik omkeek was Fuji-san dan eindelijk in alle glorie, hoewel wat betreft de krater, aan ons verschenen. Snel hebben we ons gehaast naar een uitkijkpunt met lavendel-velden en hier hebben we een aantal prachtige foto’s kunnen maken. Zo hadden we de dag toch nog op een geweldige manier kunnen afsluiten en daardoor was ook in één klap de teleurstelling van de rest van de dag verdwenen.

Goed, dit is alweer een maand geleden (het voelt als twee weken geleden) en op het moment ben ik met heel andere dingen bezig. Namelijk, na bijna 3 maanden van losse studie-opdrachtjes en voornamelijk vakantie vieren is de tijd van het serieuzere studeren nu toch echt aangebroken. De afgelopen weken ben ik dan ook bezig geweest met het schrijven van papers en het studeren voor tentamens. Ik zou liegen als ik zeg dat het een enorme uitdaging is. Voor één tentamen kreeg ik de vragen doodleuk twee weken van te voren uitgedeeld en kon ik tijdens het tentamen gewoon alle hand-outs+aantekeningen gebruiken en voor de papers hoef ik vaak niet meer dan 1000 woorden te typen. Toch zijn er vier vakken die wel wat serieuzer zijn en hier heb ik dan ook wel wat meer energie in moeten steken. Ik probeer echter wel in de weekenden tijd te maken voor eventuele feestjes, dagtripjes of andere gezelligheid, aangezien ik hier immers ook maar één keer ben en dan moet je er ook het beste van maken. Dus, ondanks dat ik nog 4 papers te schrijven heb, één presentatie moet doen en één tentamen moet maken in de komende twee weken ga ik toch dit weekend een bezoek brengen aan Hiroshima en Miyajima samen met Nitcha. Het is een beetje onhandig gepland, dat moet ik toegeven, maar het is één van de laatste momenten dat Nitcha en ik samen nog iets kunnen ondernemen en het werd anders ook nog erg lastig om deze plaatsen te bezoeken. Overslaan was voor mij absoluut geen optie, dus dan maar op deze manier en wat minder slaap in de komende dagen. Slapen kan in Nederland wel weer :P. Vanaf 5 augustus heb ik echt vakantie en dan ga vertrek ik ook direct met Sabine naar het tropische Okinawa voor 5 dagen. Ik heb echt verschrikkelijk veel zin om gewoon 5 dagen op het strand te liggen en lekker te chillen. Daarna zal ik van 12 tot 23 augustus een eigen reisje ondernemen op het eiland van Kyushu en ook daar kijk ik erg naar uit, al zal dat wel wat meer energie vergen. Daarna is het eigenlijk zo goed als gedaan, aangezien ik 26 augustus in de avond terug vlieg naar Nederland.

Nog even een paar kleine details over wat er op het moment gaande hier is, voordat ik afsluit. Het regenseizoen is voorbij en de zomer is echt aangebroken. Ik begrijp nu eindelijk wat ze bedoelen met dat de zomer in Japan absoluut niet aangenaam is. Het is heet, benauwd en je hoeft maar drie stappen uit je appartement te zetten en het zweet breekt je al uit. Mijn huid is hier dan op dit moment ook echt niet tevreden mee, aangezien ik wel bijna drie keer per dag douche en daar is het echt niet aan gewend. Verder slaap ik bijna elke avond met een fles ijs in mijn bed voor de verkoeling, wat op dit moment wel minder nodig is aangezien mijn airconditioner het weer doet. Wat het voordeel is aan de zomer is dat er hier daardoor een aantal festivals plaatsvinden en die zijn wel heel gaaf om mee te maken. Zo ben ik vorige week nog op bezoek geweest bij het zomerfestival in Kyoto en daar heb ik een ontzettend interessant optreden gezien van Japanse theater/dans (deze foto’s staan wel op facebook). Verder ben ik de afgelopen paar dagen ook vaker door Japanners aangesproken in de trein, dit gebeurt bijna nooit omdat Japanners over het algemeen erg op zichzelf zijn. Zodra ze er achter kwamen dat ik uit Nederland kom, vertelden ze me gelijk hoe erg ze het vonden van het vliegtuig ongeluk dat zich in Oekraïne heeft afgespeeld. Ik vond het heel mooi om te zien dat ze zelfs hier aan de andere kant van de wereld meeleven met het verdriet van Nederland. Ook ik ben zeker geschokt door alles wat zich daar heeft afgespeeld en ik hou het nieuws nog elke dag in de gaten. Gelukkig heb ik met deze mensen ook over wat luchtigere onderwerpen kunnen praten en het was fijn om eindelijk eens deze situatie mee te maken en te zien dat Japanners wel uit hun schulp durven te kruipen zodra ze het gevoel hebben met je te kunnen communiceren. Met die positieve noot wil ik dan ook graag dit verhaal afsluiten. Ik hoop dat jullie weer een beetje een beeld hebben van waar ik me hier allemaal mee bezig houdt en denk nog wel één laatste verhaaltje te plaatsen voordat ik weer terugga naar Nederland.

Iedereen in ieder geval een hele fijne vakantie toegewenst, voor zover die nog niet voorbij is, en zoals ze in het Japans zouden zeggen: さようなら!

Liefs,
Fenna.