Eat, pray and love

Hier dan eindelijk weer een verslagje! Ik had wat moeite met plaatsen, vandaar het eerste verkeerde verlsagje. Het is nu toch wel meer dan drie weken geleden bijna dat ik iets van me heb laten horen. Nou ik zal maar beginnen aan het begin van mijn reis.

The Ancient Cities:
Op 22 april in de avond hebben Maya, Rachel en ik de nachttrein naar Anuradhapura genomen. We kwamen niet laat aan en hebben dus eerst nog tijd gehad om even te slapen voor we de stad gingen bezichtigen. Dit hebben we gedaan op fietsen en het klinkt misschien heel dom, maar wat was het heerlijk om weer even te fietsen! Vooral omdat het een ontzettend grappig ervaring was om te fietsen door een landschap waar apen rondlopen en tempels en dagoba's uit het niets opduiken. Anuradhapura was ooit de hoofdstad van Sri Lanka en is een oude heilige stad. Er zijn heel veel bezichtigen, voornamelijk ruines en tempels. Heel erg indrukwekkend en mooi om te zien. De dag erna zijn we naar Dambulla gegaan. Hier zijn 5 grotten, waarin shilderingen en budha-beelden te zien. Mijn god, ik heb nog nooit zoveel budha's in zo'n kleine tijdperiode gezien. Het was absoluut mooi om te zien, maar bij de 5e grot heb je het idee van een budha in een grot wel begrepen. Omdat we vrij uitgeput waren van Anuradhapura hebben we het die dag daar maar bij gehouden. De dag erop gingen we naar Sigirya, een plaats waar een hele grote rots is en op de top van die rots zijn de ruines van een paleis. Op de weg zie je wandbeschilderingen en een mirror wall, een muur van steen die spiegelt. Opnieuw klimmen, great!! Maar wel erg mooi om te zien. Ik moet eerlijk bekennen dat Maya en ik (Rachel was alleen mee voor Anuradhapura) ons niet echt hebben ingelezen over het hele geschiedenis gebeuren, maar er gewoon heen zijn gegaan om het te bekijken. Heb hier en daar wel wat gelezen, maar echt veel is niet blijven hangen (jep, cultuurbarbaar!). Diezelfde dag besloten we nog naar Polonnuwara te gaan. Een oude stad met veel ruines. In eerste instantie hadden we wel genoeg ruines gezien en waren we niet van plan deze over te slaan, maar omdat dit onze transfer naar het oosten was, konden we net zo goed nog even een kijkje nemen. Het was echter al laat in de middag dus hebben we deze reis in een tuk-tuk gedaan. Wij dachten dat het ruines waren zoals in de andere plaatsen (een paar stenen in de vorm van een vierkant), maar we werden verrast door oude versleten gebouwen die er nog maar half stonden. Wanneer je zonder verwachtingen ergens heen gaat, wordt je het meest verrast heb ik ontdekt. Ik was zeer onder de indruk en beschrijven is vrij moeilijk. Gelukkig zijn er altijd nog de foto's. Dit was de laatste plaats van onze trip door de Ancient Cities en het was een goede afsluiter. Maya en ik waren hartstikke moe en we besloten dat het tijd was voor: strand!!

De oostkust:
Van Polonnuwara hebben we een bus gepakt die ons in een plaatsje dropte in de buurt van Kalkudah Bay. We hadden van andere vrijwilligers gehoord dat dit een prachtig strand was en dus een bezoekje waard. Daarnaast is Pasikudah Bay, waar we die middag (busreis in de ochtend) heen zijn gegaan. Dit was echter niet zo'n fijn strand, want er waren allemaal locals en we werden de hele tijd lastig gevallen. Of ze een foto van ons mochten maken (in bikini!) en of we in het water wouden komen, of we gewast wilden worden (!) en een man nam een foto zonder te vragen waarop ik hem heel erg duidelijk heb gemaakt om (sorry voor het taalgebruik) op te rotten! We hebben het misschien anderhalf uur vol gehouden, voornamelijk Maya bleef er vrij kalm onder (die was aan het lezen in haar Dalai Lama boek) en toen zijn we weggegaan. De volgende dag Kalkudah Bay en dat was veel beter, al was het strand verlaten. Opzich cool, maar geef mij maar wat mensen om mee rond te hangen. Goed, in de ochtend op het strand gelegen en in de middag naar de markt gegaan voor wat spulletjes (het begon ook ontzettend te onweren en te regenen, dus veel meer strand zat er niet in). Dus twee dagen daar geweest en toen op weg gegaan naar Arugam Bay, het populairste plaatsje aan de oostkust, vooral voor surfen. Hier zijn we 3 dagen gebleven en hebben we rondgehangen met een groepje Britten die elkaar daar hadden leren kennen. Heel gezellig en was heerlijk om even echt uit te rusten. Ik heb ook geprobeerd om te surfen en I've catched the wave! Kon alleen niet opstaan, haha! Maar goed voor mijn eerste en voorlopig laatste keer deed ik het niet al te slecht. Was echter na 3 uren al zo uitgeput dat ik amper nog van het strand kon afkomen. Ook hadden ze me de verkeerde surfplank geleend en dus moest ik van iemand anders lenen. Maar eind goed, al goed. De volgende dag zijn we naar Tissa Maharama gegaan, omdat we vanaf daar naar Yala national park voor een safari konden. We dachten dat het in de middag kon, maar dat was niet mogelijk, dus hebben we die dag eigenlijk niks bijzonders gedaan, behalve dat Rachel zich weer bij ons voegde voor de safari. Inmiddels ben ik overigens mijn pinpas verloren (bij Kalkudah Bay toen ik na gehaast te pinnen vergeten was mijn pas weer in mijn portemonnee te stoppen), maar heit heeft het thuis allemaal opgelost en ik had een extra pas, dus no problem!
Goed, maandagochtend de 2e van mei, hebben we de safari gedaan. En jawel, we hebben een luipaard gezien, wat vrij bijzonder is! Ook olifanten (baby's die met elkaar speelden, zoveel leuker in het wild dan in de dierentuin), waterbuffalo's, aapjes, herten en verschillende vogelsoorten gezien. Rachel mocht nog even de jeep besturen en dat was dat! Supervet om op safari te zijn geweest, al is het natuurlijk niet hetzelfde als een Afrikaanse, maar ook goedkoper! Anyway, we zijn nu al in het zuiden dus even omschakelen.

Het zuiden:
Goed, na Yala in de ochtend te hebben gehad is Rachel teruggegaan naar Colombo voor werk en Maya en ik hebben een stop gemaakt in Tangalle. We moesten een weg oversteken die was ondergelopen en met een grote backpack op je rug is dat toch wel even lastig als je de weg niet kan zien en je zo goed mogelijk je evenwicht probeert te houden. Maar het is gelukt! En toen kwamen we aan bij zo'n absoluut prachtig strand met natuurlijk palmbomen en we konden verblijven in een prachtige cabana, die een heerlijke strandfeer gaf. We bleven maar voor 1 nacht, maar het was heerlijk om de middag en de ochtend op dit strand door te brengen, al konden we niet echt zwemmen vanwege rotsen. Verder was het ook verlaten, omdat alles inmiddels uit seizoen is en er niet zoveel toeristen meer in het land zijn. De dag erop doorgereisd naar Mirissa, waar we al eens eerder waren geweest om te genieten van nog meer strand. Hier zijn we ook weer een paar mensen van Arugam Bay tegenkomen en met een daarvan hebben we gedineerd en ik heb toen sinds tijden een overheerlijke pizza gehad! Jum! Maya en ik heb ons meerdere keren tijdens onze reis goed verwend met westers eten, maar ook heerlijk Sri Lankees eten gehad, elke dag uit eten, een heerlijk feest! Toen op woensdagmiddag naar Colombo. Ik was eerst van plan in het zuiden te blijven, maar dan zou ik Maya van tevoren niet meer zien en Maya en Rachel waren van plan uit te gaan op donderdagavond en ik was wel in voor een feestje. Op donderdag zelf hebben Maya en ik in Colombo geshopt voor een paar souvenirs en in de avond Rachel opgezocht en toen uit eten geweest in een Japans restaurant en toen op stap! Heel gezellig en heel laat geworden. In de ochtend afscheid van Maya genomen met een enorme kater, wat wel even slikken was en toen ben ik weer naar het zuiden gegaan. Rachel zou zich zaterdag bij me voegen. En dat betekende dus dat ik een dag alleen was. Ik besloot naar Hikkaduwa te gaan, maar er waren zo weinig mensen op het strand dat ik min of meer in paniek raakte en dacht: ik ga naar Mirissa daar zijn meer mensen! Maar toen ontmoette ik waar ik verbleef een Canadees en heb ik de hele dag met hem doorgebracht. Hij had een scooter en ik mocht mee langs de kust cruisen op zijn scooter. Een superervaring!! Er is geen betere manier dan rondgaan hier op een scooter. Mijn kater was heel snel weer verdwenen (mede dankzij een burger bij de KFC). En weer een vriend erbij, die chef bleek te zijn geweest en dus niet uit eten geweest maar een home-made meal gehad, en hands down: beste tonijn die ik ooit heb gehad. Proefde helemaal niet zo visserig, zoals dat soms kan zijn met tonijn. De dag erop nog even van het strand genoten en toen op dezelfde bus gestapt als Rachel (de bus van Colombo naar Galle gaat door Hikkaduwa) na afscheid te hebben genomen van een nieuwe vriend, en gelijk weer een nieuw persoon ontmoet. Rachel had namelijk een nieuwe vrijwilliger, Jacob uit Denemarken, meegenomen om het weekend door te brengen in Woody's huis (jawel, die prachtige villa die het meest weg had van een vijf sterren hotel(A)). Zaterdagavond weer uit geweest, maar dit was een iets rustigere avond. Toch wel veel lol gehad. Ook bleek Jacob een hele aardige jongen te zijn en dus was ik temidden van een leuk gezelschap in het weekend. Woody gaf zondag een barbeque-lunch voor wat vrienden, dus ook nog lekker eten gehad. Woody is een heel cool persoon, in haar 60'er jaren, maar volop aan het genieten van het leven (she loves a gin and tonic). Heel gastvrij en een schat van een vrouw. En toen jaja, ik besloot een 8-uur reis in mijn eentje te maken om wat te gaan doen: meditatie.

Meditatie en weer terug naar Negombo:
Om van Galle naar het meditatie-centrum te gaan, dat in de bergen was gelegen moest ik eerst een bus, dan een trein en dan weer een bus pakken om daar te komen. Maar het is me gelukt en eenmaal daar aangekomen werd ik ontvangen door de leraar daar die een uitstraling van rust over zich had en ik was nog vrij gehaast van al het reizen. Het eerste wat ik kreeg te lezen waren de regels (ik was compleet verkeerd gekleed, had mijn schouders en knieen niet bedekt: goed begin Fenna!), toen werd mijn kamer aangewezen (heel simpel) en toen een korte rondleiding. Ik vroeg wanneer ik mee begon te doen aan het schema en hij zei: gelijk vandaag, na het avondeten (al noemen ze dat daar een snack en niet dinner, dus het is brood met wat boter). Ik was bang voor die snack, dacht dat ik zou verhongeren, maar dat viel ontzettend mee. Goed, na de snack was er de chanting-sessie en de groep-meditatie voor drie kwartier. En ik moet met schaamte vertellen: ik viel bijna in slaap! Ik was zo moe van mijn reis dat ik alleen nog maar kon denken aan hoe fijn een bed zou zijn. Goed het schema van die dag daarop:
04.45 gaat de ochtendgong, van 5 tot 6 is er ochtendmeditatie (ik viel weer bijna in slaap), dan tijd voor een kopje thee, dan van half 7 tot half 8 yoga (wat heel fijn was, al kon ik de lerares niet altijd serieus nemen omdat ze het nodig vond om bij sommige uitademingen te kreunen en ze was niet altijd de enige), daarna ontbijt, dan werkmeditatie, dan een hele lange groepmeditatie met verschillende aspecten, dan meditatie in de natuur, dan lunch, dan vrije tijd om te lezen of te slapen (gek genoeg heb ik toen geen tijd gehad om te slapen omdat ik een ontmoeting had met de leraar die mij wat meer uitleg gaf over hoe te mediteren) toen loopmeditatie (wat gek genoeg voor mij heel goed werkte), vervolgens weer groepmeditatie, weer yoga en weer een beetje vrije tijd en dan weer de snack. Oh en thee tussendoor met de mogelijkheid om te spreken, want je doet alles in stilte. Je kunt je voorstellen dat dit een hele lange dag was. En ik was plan het twee volle dagen te doen, maar heb het maar een dag gedaan. Mede omdat je zoiets voor een langere tijd doet, of helemaal niet. Het moet op zijn minst een week zijn. Een tweede dag had dus niet veel zin. Maar ik heb er nu kennis mee gemaakt, wat ik wou, om te zien of het mij kon helpen om te ontstressen. En ik denk dat ik hier en daar wat heb opgepikt wat me kan helpen. Maar wat ik me voornamelijk realiseerde toen ik daar was: Ik ben klaar om terug te gaan naar mijn gastgezin in Negombo! Dus dat heb ik gedaan en het was heerlijk om hun weer te zien en diezelfde dag heb ik ook de jongens van het weeshuis weer gezien. Iedereen was druk in de weer voor het Vhesak-festival, waarbij de Boedhisten de geboorte, het worden en de dood van Budha vieren. Dus ik heb geholpen met het maken van lantaarns en ik kreeg het idee dat de jongens net zo blij waren mij te zien als ik hun.

Vhesak:
Gisteren en eergisteren was Vhesak en de dag ervoor was er een parade van de kleuterschool. Dus ik achterin een truck met alle kinderen en de leraressen, zoiets als de optocht met koninginnedag moet je maar denken. Alleen de zon was zo heet en ik moet zeggen dat het niet een pretje was. Typisch Sri Lankees om er niet bij stil te staan dat het misschien niet zo'n goed idee is om kinderen van 4 en 5 jaar rond te rijden onder de hete zon. Maar de kinderen zongen, 1 bezweek onder de hitte en het was maar een anderhalf uur. Weer een nieuwe ervaring erbij. Eergisteren heb ik met een van de zoons de grote lampion van de familie hersteld en in de middag hadden de kinderen van kleuterschool een zing-programma van de ouders. Inmiddels was alles versierd met lichtjes en lampionnen en toen het donker werd leek het prachtig. De hele buurt was versierd en 's avonds gingen we eerst naar de tempel. Een jongen van het weeshuis had me aan de hand vast toen we daarheen liepen en was niet van plan hem snel los te laten. Zo lief! Na de tempel ben ik met de familie de auto in gegaan en zijn we rondgereden om alle versieringen te zien. Het is als kerstmis in Nederland, waar iedereen zijn huis versiert, maar hier is het met lampionnen en gekleurde lichtjes. Heel mooi! Op een gegeven moment alleen zo moe dat ik in slaap ben gevallen in de auto, gelukkig op de terugweg. Gisteren gingen we nog een keer er op uit in de auto, maar nu met de jongens van het weeshuis. Met hun hebben we een aantal grote lantaarns bekeken, die heel mooi gemaakt waren, door mensen van het leger. Zo slim als ik was, was ik vergeten mijn camera mee te nemen. Maar mijn camera maakt toch niet zulke goede foto's in het donker en ik had de verantwoordelijk om op een van de kinderen van het weeshuis te letten, dus misschien maar beter dat ik niet al te druk was met foto's maken. Ik geniet van elk moment dat ik hier nu heb en ik voel me hier heel erg op mijn plaats, steeds meer en meer eigenlijk. Wat het alleen maar moeilijker gaat maken het te verlaten. Een van de kleinkinderen, Tusith, deed al aan nephuilen toen ik hem vertelde dat ik over twee weken in het vliegtuig zit. Dat wordt nog wat als het zover is!

Anyway, voor zover maar weer, ik denk dat er nog wel een laatste verslagje komt. Het is hier superheet in Negombo, ik heb nu al drie dagen achter elkaar lopen wassen en mijn haar is ontzettend lang geworden. En ik ben dus over bijna 2 weken al weer terug in Nederland! Zo'n gek idee, het lijkt helemaal niet zo lang geleden dat ik hier kwam. Ik vind het jammer om hier weg te gaan, maar heb ook ontzettend veel zin om iedereen weer te zien. Maar ik ga eerst nog even heel erg genieten van mijn vrijwilligerswerk en de palmbomen en het heerlijk weer!

Veel liefs!

Oh, wat ik nog was vergeten: Rachel is inmiddels ook vertrokken, afgelopen weekend hebben we dat gevierd (ik, Rachel en Jacob) in Colombo. Same old story: het was heel gezellig en het is vrij laat geworden(A)